Bir eylül akşamı karşılaştık seninle,
Karaköy iskelesinde,
uzaktan Bülent Ortaçgil çalıyordu,
Eylül akşamı,
ve İstanbul'da Eylül,
aynı vapura bindik,
yan yana oturduk,
ama,
hiç konuşmadan,
hiç bilmeden,
hiç tanımadan,
hiç bakmadan,
hiç durmadan,
aynı denize baktık,
ve bir daha hiç karşılaşmadık
...
ta ki bir akşam,
lunaparkta çocuklarımıza mısır alana kadar,
beni hemen tanıdın,
ve sizi vapurda görmüştüm dedin,
gülerek evet dedim,
ve yine bir Eylül akşamı,
ama hiç fazla uzatmadık,
başka bir zamanda başka bir kalpteydik,
bir insanın bir kalbi olur
....
Eylül akşamları güzeldir,
serindir,
aşktır,
yalnız değildir,
gülümsetir
...