Sevgili günlük,
Seni bu sene biraz, belki de çok ihmal ettim biliyorum,
ama sebebi o kadar güzel ve özel ki,
nedenini sen biliyorsun.
Evet hayatımda artık bir oğlum var ve şu an 10 ay 20 günlük
...
11 ay işe ara verdim. Bazıları gibi hemen işe başlamalıyım demedim, özel ve kaliteli zaman geçirmek istedim, ama erkenden işe başlamak isteyenlere de saygı duydum, hele zorunlu başlayanlara da çok üzüldüm.
Ve bu 11 ayda herşey kimi zaman yorucu, kimi zaman da çok keyifli geçti.
...
Üniversiteden beri hiç 1.5 ay deniz kenarında olmamıştım (hani Ankara da yaşıyorum ya , denizi çok özlüyordum), ama oğlumla 1.5 ay Ege'deydik.
Sabahları erkenden kalkıp sahil kenarında yürüdük.
Tuz kokusunu içimize çektik.
O hep arabasındaydı, ama olsun,
kahvaltısını yaptırıp denize götürüyordum.
Sahilde kucağında bebekle dolaşan, uyuduğunda gazoz içen bendim.
Fotoğraf makinemi elime aldığımda hep O'nu çekiyordum,
biraz daha büyüsün O'nunla da fotoğraf çekeceğiz
...
umarım O'da fotoğrafı çok sever
...
Arada sana da bakıyordum, bir şeyler yazmak istiyordum, ama yazmak yerine oğlumla vakit geçirmek istedim.
Şimdi tekrar işime döndüm.
İşe dönmek keyifli ya da değil, ama artık seni fazla ihmal etmemeye çalışacağım.
Beni bir senedir hoş gördüğün için teşekkürler...
sevgiler
Zeynep
