Küçük Hikayeler

2010 + 1 = 2011

2010'dan geriye kalanları düşünürken,
  2011 için umutlar biriktirip,
dilekler dilediğimiz
son bir kaç gün...

haydi 2011 trenine
bir iki
bir iki
...

yıl bitmeden,
milli piyango bileti alın,
tanımadığınız bir çocuğu mutlu edin,
sokak simiti yiyin,
fındık aramolı sicak çikolata içerken,
kahvenin yanında az sigara içmeyi unutmayın,
karışık cümleler kurabilirsiniz,
ne de olsa yılın son günleri,
kırmızı bir şapka alın,
gezilecek yerleri ajandanıza not edin,
parayı dert edin,
ama hırs yapmayın,
reklamda dediği gibi paranın satın alamayacağı çok özel şeyler de var
o yüzden
sevdikleriniz
ya da
görüşmedikleriniz için
güzel bir yıl dileyin...

Cuma günü kar varmış, bakalım...

2011 hepimiz için çok güzel geçsin

iyi yıllar

kucak dolusu sevgiler

Now we are free...

 

hani bazı zamanlarda söylenecek sözünüz olmaz,
ya da konuşmak istemezsiniz
ve
sadece bakışlarınızla zamanı geçirmek istersiniz,
işte böyle bir günün sabahında
bu fotoğraf ve Gladiator film müziğinden
Now We are Free parçasını dinliyorum...

kucak dolusu sevgiler...

Aldanmak...

Yılların geçmesine aldandım,
ama gözlerine aldanamadım,
kalbim hep hızlı attı,
ama hayata yavaş atıldım,
nefesinden ısındım,
yüreğim o yıl soğudu,
ellerini tuttum,
hikayene tutunamadım,
bir varmış
bir yokmuş dedin,
koca bir ömür geçti,
ama hatıran hep aynı kaldı,
sevdiceğim dedin,
akıllısın dedin,
hazinem dedim,
şimdi ellerim ellerinin içinde,
gözlerime bakıyorsun,
ve bir an olsun ellerimi bırakmıyorsun,
şimdi ayrılık vakti hazinem,
hayat arkadaşım,
hatırlıyor musun o evi ilk yaptığımızda,
kollarına sargılar sarar aşağıdan tuğlaları taşırdın,
akşamları denize karşı demli bir çay içtiğimizde
yorgunluğumuzun üzerine,
birde fanti oynardık...
şimdi o kumsalda ayaklarını kumlara gömme vakti,
kendine dikkat et,
orada görüşmek üzere,
hani seni ilk gördüğüm o ...

başka bir hikaye de görüşmek üzere

kucak dolusu sevgiler

Sonbahar bitti sıra kışta...

 

Ne hesabını veremeyeceğim bir günüm oldu ne de vicdanımı lekeleyen bir geçmişim....
ne hissettiysem onu söyledim , onu yaşadım...
yaşadığım bir tek andan bile pişmanlık duymadım...
asla keşkelerim olmadı...
hiçbir zaman kendimle vicdan mahkemesi yapmak zorunda kalmadım...
karşıma bazen gerçek yüzler , bazen sahteler çıktı ama olsun ben yine sadece hislerimle yaşadım..
asla sevmediğim birine seni seviyorum demedim , ya da asla birini severken karşılığını beklemedim...
dostluğuma değer biçmedim , sevgime ise hiçbir zaman sınır çizmedim...
sevdiysem sonuna kadar gittim,bitirdiysem öldürse de hasreti geriye dönmedim...
bazen çok kırıldım , bazen belki de kırdım...
ama hata insana mahsustur dedim..
affettim , af diledim..
kimileri birden fazla kırdılar kalbimi ama ben onları yinede affettim..
onlar belki beni saflıkla yargıladılar.belki de içten içe sinsice güldüler...
ama asıl unuttukları şuydu...
ben aldanmadım...
aldanan her zaman kendileri oldular ama bunu anlayamadılar...
bir insan kaybının ne olduğu bilemedikleri için...
kaybetmek onlar için bir alışkanlık haline geldiği için......
oysa ben hiç insan kaybetmedim...
sadece zamanı geldiğinde vazgeçmeyi bildim o kadar

Can Yücel