Küçük Hikayeler

Somewhere in Time

Maksim mrvica somewhere in time

Yılların geçmesine aldırış etmiyorum,
biliyorum ki sen ve ben hep birlikteyiz,
bu ev bizim,
güne erken başlamayı seviyorum,
balkonumda oturup ,
sabah kahvemi içerken bu şehri düşünüyorum,
bu şehirde en hızlı büyüyen ağaç çınar sanırım,
neden çınar ağacı hiç ekmiyorlar ki,
hep o ismi bilinmedik garip uzun ağaçlardan ekiyorlar,
Kumrular sokağı düşünüyorum, ne kadar güzel çınarlar var orada,
o sokaktan geçersen eğer, kafanı kaldırda gökyüzüne bak olur mu,
pikapıma Maksim'i koyuyorum,
o piyano çaldıkça
ben yazıyorum,
sonra siliyorum,
tekrardan yazıyorum,
uzun zamandır yazmıyordum biliyorsun,
içimde kelimeler sabırsızlanıp duruyor,
aklımı karıştırıyorlar,
hepsi birbirine karışıyor,
ama beni üzmüyorlar,
ve biliyor musun
limonata gibi bir yaz geçiriyoruz,
hiç bunaltmıyor,
Uludağ'dan şekersiz limonata favorim,
elbette Ortaköy House Cafe'nin naneli limonatasını tutmaz ama olsun,
birden Pera Palas'ta bana kahve ve tiramusu ısmarlayışın aklıma geliyor,
güzel bir gündü,
sonra hiç bilmediğimiz bir sokak arasında,
tam kayıp olduk derken,
ev yemekleri yapan bir yerde oturmuştuk,
hani penceresinde sardunyalar vardı
ve ben orayı çok sevmiştim,
ne yediğimizi bugün de hatırlamıyorum...
posta kutuma her akşam bakıyorum,
ama o çok beklediğim mektup hiç gelmiyor,
umudunu yitirme diyorsun biliyorum,
ama o kitap benim için çok önemli biliyorsun,
belki bir gün, tamda umudumu yitirdiğimde gelecek,
ve itiraf ediyorum sen uyurken
seni izliyorum,
bu aralar Aşk okuyorum
uzun zamandır okuduğum en iyi kitaplardan biri diyebilirim, sanki beni dinliyor ve cevaplar veriyor...
akşamları kapıyı açıpta batan güneşin mutfakta yansımalarını seyrediyorum,
hemen balkon kapısını açıyorum,
balkona azıcık su döküyorum,
amacım balkonu temizlemekten çok,
susamış güvercinlere su vermek,
onlarda bunu biliyorlarmışcasına ben suyu döker dökmez geliyorlar,
tamam kızma, balkonda yuva yapmazlar,
umarım...
ve,
sen gelene kadar evin her odasına girip çıkıyorum,
eşyalara dokunuyorum,
belki burada olursun diye...
işte böyle
ama burada olamayacaksın biliyorum...

başka bir hikayede görüşmek üzere

kucak dolusu sevgiler

 

Bir senden bir benden...

Hoşgeldin,

demek şimdi buralardasın,
tamam söz hiçbir şey sormuyorum,
gel otur,
belki bir çay içersin, belki bir kahve,
eski günlerden bahsederiz,
eğer istemiyorsan,
öylesine dalarız şu engin denize,
bir sen oluruz,
bir ben,
nasıl istersen,
bunaltmam söz,

bari söylesene mutlu musun,
beni hiç sorma,
hep buralardaydım işte,
ıhlamur ağacım büyüdü,
incir ağacını kestik,
halan her sabah köye kadar yürüyorum,
köşede ki taş fırından alıyorum ekmekleri,
yani eskisi gibi değil,
sessiz buralar,
benim gibi,
yalnızlığa mı, alıştım evet,

ilk geldiğimde,
bu balkonda saatlerce denize karşı otururdum,
bazen rüzgarın saçlarımı dağıtmasına izin verirdim,
bazen kitabımı okurdum,
bazen yazılar yazardım,
zamanla kafamı boşalttım,
sonra uzun bir aradan sonra bahçeye indim,

ne kadar karışıktı inanamazsın, tıpkı benim buraya ilk geldiğim gibiydi,
odunluğun kapısını açtım,
içeride ki pek çok anıyı düşünmeden
tırmığı alıp sıkıca kapısını kapattım,
sanki orada kalırsam daha da kötü olacaktım,
elimde tırmık,
başladım tüm kötü otları sökmeye,
ben tırmığı salladıkça, toprak nefes alıyordu,
sanki teşekkür ediyordu,
ona hayat verdiğim için,

o yüzden sorma,
ne haldeyim,
ama ne oldu biliyor musun
gün ağırdıkça,
gönlüm ferahladı,
ruh hallerim değişti,
içimde ki yangınlar söndü,
kafamı yukarı kaldırdım,
teşekkür ettim,
çok düşünmeyi bıraktım,
sadece avucumun içine bırakılan,
bu hayatı düşündüm,
ne güzel renkleri vardı,
bazen siyah oluyordu
bazen gri,
bazen de sarı,kırmızı ne varsa ortaya karışık sunuyordu,
evet biliyorum,
ben aynı ben değilim,
kimse değil,
kimse de geçmişe dönemez ,
gidenler çoktan sessiz oldular,
kalanlar ise hep bizle,
tuhaf bir hayat işte...

pardon ne zaman tanışmıştık sizinle...

başka bir hikaye de görüşmek üzere
...

...

 

En sevdiklerin yanında olsa da acaba dersin,
Bir yerlerde bir şey var da ben de ondan alsam,ya da
Hiç dokunmasam kimseye,
Kabuğuma çekilsem,
Ama ya onlar
Sevdiklerim
Kaçtıklarım,
Onlarda gelsin istersin,
Gün battığında perdelerini kapatırken,
Uzaklarda bir taka görürsün,

Perdeni tekrar açarsın,
Gönlünü tekrar açtığın insanlar gibi,
Güvenmek istersin,
Ve birde bakmışsın,
O taka da ki sana el sallıyor
İşte hayatta böyle bir şey
Umut olmadan yaşamayazdık,
Rüyalar olmadan belkide hiç uyuyamazdık
Ve aşk olmadan yeniden başlayamazdık sanırım

O yüzden şeker dostum, cailperim, boşver kaçmayı sen çın çın kahkahalar at ve bırak hayat aksın br yerlere...

 

 

Temmuz'un gelincikleri...

Uzun zaman oldu yazmayalı,
dostları aramayalı,
kendime gelmeyeli,
ama
sınavlar sonunda bitti ...
ŞAFAK 0
koca bir yıl nasıl geçti hiç anlamadım desem anlamsız olacak, çünkü bu eğitim beni ciddi anlamda çokk zorladı kabul ediyorum...


Şimdi yazın tadını çıkarmak gerek,
gerçi ne kadar plan yapsam da
planlarım hiçbir zaman gerçekleşmez,
genelde anlık olur herşey,
ne kadar bir şeyi beklesemde olmaz,
inatçılık var,
neyse,
okunacak bir sürü kitap,
aranacak bir sürü dost var,
Aşk ve Örgü Klubü baş ucumda çoktan yerini aldılar,
Lost'un 3. sezonundan itibaren izlenecek,
ilk fırsatta rotam İstanbul,Erdek ve Didim...
sonra İzmir,
vapura binmeyi özledim,

Temmuz'a bende gelincikler ile başlamak istiyorum...

Hiç beklemediğim bir yolculukta,
hiç beklemediğim bir anda karşıma çıktı bu gelincik tarlası,
kene, yılan demeden tarlaya daldım
:)

güzel bir hafta olsun

kucak dolusu sevgiler...