Sevgili Adaşçığım, mutluluk oyununa davet etmiş, çok teşekkür ederim:)
mutluluk,
belki çocukluk yıllarında geçirilen güzel dakikalar,
belki karşındakinin gülen gözleri,
belki kardeşine sıkıca sarıldığın an,
belki de toprağı sıkıca tuttuğunda gökten düşen iki damla yağmur,
ve belki de uçan balonla bulutlara dokunmaktır...
mutluluğun rengi bana göre yok, çünkü bu tıpkı kör birine renkleri anlatmak gibi...
Şu anda başucumda 2 kitap var biri John Berger ve Jean Mohr'un "Anlatmanın Başka bir Biçimi" kitabı, 2 fotoğrafçının anılarını fotoğraflarla anlatan bir kitap.187. sayfasında gülen bir adamın fotoğrafı var ama, o bölüme ait güzel bir söz var: "Tasvir edilemez olan şeyi tasvir etmek istiyoruz: doğanın anlık metnini. Yapısı şiirsel temsile yaslanan tek gerçekliği (itilimleri, hedefleri,salınımları) tasvir etme sanatını kaybetmiş durumdayız." (Osip E.Mandelstam, Entretiens sur Dante)
Diğer kitabım Cengiz Aytmatov'un Gün olur Asra Bedel kitabı, 187. sayfasında "Eskiden insanlar çocukları için miras bırakırlardı.Bazen iyi, bazen kötü olurdu bu. Duruma göre değişirdi.Ne kadar çok kitap yazılmış, ne kadar çok masal anlatılmış, ne kadar da çok piyes oynanmıştır bu konuda! Niçin? Çünkü bu miraslar pek çok defa haksız kazançlardan, başkalarının sırtından sağlanan mal-mülk olurdu. Onun için mirasla birlikte birçok günah, haksızlık, kötülük meydana gelirdi. Ama,Allaha şükürler olsun ki şimdi miras meselesi diye bir şey yok. Benim bırakacağım mirasın ise kimseye bir zararı olmayacak. Benim mirasım, benim ruhumdan, benliğimden, yazılarımdan ibaret olacak. Savaş yıllarında görüp yaşadığım olayları anlatan yazılardan ibaret. Çocuklarıma bırakacağım başka zenginliğim yok. Burada, bu Sarı-Özek bozkırında karar verdim buna. Hayat beni, yok olayım, yitip gideyim diye, yavaş yavaş buralara kadar itti. Ben de bütün yaşadıklarımı, gözlerimi, ak kağıda kara yazılarla dökeceğim ve miras olarak bunları bırakacağım çocuklarıma. Yarınlara, bütün arzularıma, belki onlarla ve onlarda ulaşırım.. Benim yapamadıklarımı belki bir gün onlar gerçekleştirirler.. Onların çağında hayat bizimkinden bile daha güç olacak. Onun için daha küçük yaşta bazı şeyleri öğrensin, akıllarını başlarına toplasınlar"...
daima mutlu olmanız dileğiyle...
güzel bir hafta diliyorum...
Not: Fotoğraflar Küçük Hikayeler'e aittir...
Adaşcığım..ne güzel senin mutluluk resmin de.
hiç eksik olmasın mutluluk yanıbaşımızdan...periler pıt pıt çalsın kapımızı....
öpüyorum canım,güzel bir hafta dilerim.
Posted by: zeynep | October 15, 2007 at 02:42 PM
Adaşçığım, periler zamanı:D
daima kapımızı çalsın ve kalbimiz hep pıt pıt atsın...
sana da çok güzel ve bol sürprizli bir hafta diliyorum...
öptum yanaklarından
Posted by: zyn₪p | October 15, 2007 at 03:42 PM