« December 2006 | Main | February 2007 »
Bu aralar kafamı nereye çevirsem hep minikleri görüyorum ve gülümsüyorum onlara....
bazen yemek sırasında gülücükler attıklarında ya da taklitlerinde beni epey güldürüyorlar..
ve bana inanılmaz bir enerji veriyorlar, tıpkı sabahları doğan güneş gibi...
birde bu aralar lapa lapa yağan karı özlüyorum...
peki sizler nelerden enerji alıyorsunuz bu aralar...:=)
çok güzel 1 gün diliyorum hepinize...
Not: Fotoğraf Küçük Hikayeler'e aittir...
Bir gece beyaz güzellikler düştü yüreklere,
kalpler pıtı pıtı attı,
sonra sözler verildi, bir ömür boyu birlikte olmak için,
ve sonra bir pazar günü adetlerimizden kız tarafına "bohça götürüldü",
her iki tarafta heyecan vardı,
anneanneler eski adetlerden bahsetti,
ellerini kenetleyerek güzel dileklerde bulundular,
ve içimden keşke şöyle esilerde ki güzel köy düğünlerinden birinde bulunabilseydim dedim, kimbilir belli mi olur:)
sevgili kuzenim ve güzel nişanlısı çok ama çokkk mutlu olun ve tüm sevenlere ömür boyu mutluluklar ve maşallah diyorum:)
güzel 1 hafta hepinize....
kucak dolusu sevgiler...
Not: Fotoğraflar Küçük Hikayeler'e aittir...
Dostluğu unuttuğumuz,
ama sevgiliyi unutmadığımız,
sevgiliyi incittiğimiz,
ama kendimizi koruyamadığımız,
hayatın akışını bıraktığımız,
ama köşemize çekilmekten korkmadığımız,
karmaşanın içinde baharı yaşayabildiğimiz,
ama köşede ki yalnız kediye gülümsediğimiz,
küçücük bir gülümsemenin bile dünyalara bedel olduğunu,
ama bir türlü gülmeyi beceremediğimiz,
renklerin içinde kayıp olmayı beklediğimiz,
ama asıl renklerin kendi içimizde olduğunu fark edemeyişimiz,
yalnızlık treni, istasyonda durduğunda heyecanlandığımız,
ama beklenen O'nun hiç gelmemesi gibi...
ve sonra, sonra bir sabah tüm bu ama'ları hatırladığımız...
güzel 1 haftasonu hepinize....
Not: Fotoğraf Küçük Hikayeler'e aittir...
Şişeler ve arkalarından yansıyan ışık...
güzel 1 gün dilerim...
Not: Fotoğraflar Küçük Hikayeler'e aittir...
"KOKUYU duyuyor musun? Sanki bir yerlerde yasemin var." Ada: "Dokuz yıl önce duvarın kıyısında yaseminler vardı, onların kokusu," dedi. "Ama bu ben doğmadan önceydi" dedim. "O sıralarda büyük bir kış fırtınası oldu. Bahçeyi temizlemek zorunda kaldılar" dedi Ada. "Bana bunu anlatmanı istiyorum." Bir an konuşmadı, ayışığının vurduğu sıvalı duvara baktı, sonra cevap verdi: "Yasemin hayalet çiçek olduğunu büyüyünce öğrensin."
5 Haziran gecesi bu yazıyı yazmaya oturduğumda sanki biri dokunmuş gibi ürperdim. Açık pencereden esinti, parçalanmış bulutlar ve yasemin kokusu getirdi birden. En azından bu konuda dikkatliyim. Çevrede hiç yasemin görmedim. Bir süre yazmaksızın, öylece durdum. Hafif, uçarı ama inatçı bir kokuydu. Sanki esinti, anıların hep aynı sokaklarından geçiyor ve masanın üstüne birden başlayan kar gibi ürpertici beyaz çiçekler serpiyordu. Koku gittikçe yoğunlaşıyor, çaya dalan madlen bisküvisini falan bastırarak bana bir şeyi hatırlatmaya çalışıyordu. Sonunda buldum: İspanya.
Ülkenin büyük sanatçıları ya hapisteydi ya da sürgünde. Pablo Picasso Paris'teydi, Bunuel Meksika'da. Pablo Casals ise sınırdaki Prades kasabasında yurdunun dağlarına bakarak bir öfkenin yayını bilemekteydi.
Paris'ten beni ağabeyinin yanına konuk olarak gönderen üniversite arkadaşım Manolo, onun birkaç gün önce gözaltına alındığını bilmiyordu. Valencia'da bir otelin barında beni karşılayan genç adam "Ne yazık ki Ramon gelemeyecek" dedi. "Üç gün önce onu Los Reyes hapishanesine götürdüler." Göz alıcı çiğ bir güneşle parlayan sokaktan keskin bir gölge çizgisinin ayırdığı taraçada tatlı şarap içerek bir süre öylece, sessiz durduk. Geniş kenarlı şapkaları, tozlu, uzun ve siyah giysileriyle koşuşup duran papazları seyrettik.
Günlerden pazar olmalı. "İkindiyin saat beşte" birlikte Corrida izlemeye gittik. "Rüzgarın pamuklar savurduğu, pas'ın nikel ve kristal ektiği" yarısı gölgeli kumlarda "leoparla güvercinin döğüşünü" seyrettik. Sanki kan tutmuştu tüm İspanya'yı. Kalabalıklar ölüm görmek istiyordu. Kılıç ve darağacı. Duendenin "gölgeli sesleri" duyulmuyordu. Boğa güreşi alanlarının, Real Madrid maçlarının ve omuzlarından sarkan pul gibi biletleriyle milli piyango satıcılarının yaygarası bastırıyordu toz içinde yuvarlanan Duende'yi. "Hayır" dedim Ramon'un arkadaşına "Kan görmek istemiyorum"...
Onunla vedalaştım. Bütün bir akşamı kıyıda geçirdim. Dalgaların sürüklediği saz ve yosunlara basarak. Gece, şafak sökene kadar yatakta gözümü kırpmadım. Nefes alamıyordum. Çürüyen yosun kokusu gittikçe yaseminleri bastırıyordu.
Bugün 5 Haziran 1983, Federico Garcia Lorca 85 yıl önce bugün doğdu. Endülüs'te Granada kentinde. Ve benim doğduğum yılın, 1936'nın Ağustosunda, henüz 38 yaşındayken, en verimli çağında Franco'nun adamları tarafından kurşuna dizilerek öldürüldü. Alfacar'la Viznar arasında, yol kıyısında bir yamaçta. Ölüsü 20 Ağustos'ta bulundu. Gülümsüyordu.
O gülüşü, yeryüzündeki tüm haksızlıklara rağmen bugün de aynı tutkuyla sürdürüyoruz. Ölüme rağmen. Lorca öldürüldüğü yıl doğdum ben. Avlumuzun karanlık mutfağının önünde, duvarda kocaman bir yasemin ağacı vardı. Daha bir çok avluda olduğu gibi.
Onat Kutlar
Onat Kutlar'ın yukarıda ki yazısı 15 Haziran 1983 yılında Milliyet Sanat Dergisi'nde yayımlanmış.Yazının başlığı "Granada", sözü edilen yer ise İspanya.
Not: Fotoğraf Küçük Hikayeler'e aittir.
Sabahları perdeyi açıpta sis gördüğümde, kendimi hep masallar ülkesinde gibi hissediyorum ...
Paltoma sıkıca sarılmış, bu masal ülkesinde ki kahramanları dinleyip, yürüdüğüm yolun nereye gideceğini bilmeden yürüyorum, sonra ağaçların geceden donmuş yapraklarını izleyip, güneşin tıpkı tutulmada ki gibi bembeyaz olarak yukarıdan bizi selamladığını görmek bu masal ülkesinde mutluluk veriyor bana...
keyifli haftasonları...
kucak dolusu sevgiler...
Not: Fotoğraflar Küçük Hikayeler'e aittir...
Etekler, gömlekler, kazaklar, çantalar, kemerler, uzun çizmeler, şapkalar, hırkalar, yelekler, dolgu topuklu ayakkabılar, eldivenler, atkılar ve daha fazlası....kısacası ALIŞVERİŞ...
Ocak, birazda indirim ayı sanıyorum. Tüm alışveriş mağazalarındaki dükkanların vitrinlerinde indirim rakamlarını çeşitli şekillerde görürüz,
dışarıdan içeriyi görebilmek için girmemiz gerekir.
İçeri girdiğimizde ise gözümüz hemen, ortada üst üste yığılmış "şeylere" takılır,
önce biraz çekingenlikle, sonra da büyük bir cesaret ile yaklaşırız.
Elinizi o kalabalığın içine attığınızda, işte dersiniz belki....hatta yanınızda ki bayan ile fikir alışverişinde bile bulunursunuz...
Giyinme kabinlerinde sıra beklerken bile deneyenlere bakarsınız,
ve belki de tüm 1 sezon boyunca almak istediğiniz ayakkabının başka birinin ayağında olduğunu görürsünüz...
Sonra kasa da uzun kuyruklarda beklerken, gözünüz halan etrafta ki "cicilerdedir"...
para ödenir, eve gelinir ve şöyle sorar mısınız; acaba doğru şeyi mi aldım ya da bu bana gerekli miydi der misiniz....Alışveriş ruhunuza iyi gelir mi...
Geçen hafta iş yerinden bir arkadaşımla, öğlen tatilinde yemekten sonra çorap almak için dışarı çıkmıştık, ayakkabıcının önünden geçerken "İNDİRİM" yazısını görünce dayanamayıp içeri girdik. Sıra sıra dizilmiş ayakkabılar, çizmeler ve ışıklar...haydi deneyelim dedik, denedik ve aldık:)
işe geldiğimizde birde gösteri yaptık, ama işin en önemli kısmı Çorap almadık....:(
kıssadan hisse, çorap almaya giderken ayakkabıcıya girme, ama ayakkabı almaya giderken çorapçıya da uğrayabilirsin...:)
kucak dolusu sevgiler....
Not: Fotoğraflar markaların internet sitelerinden alınmıştır.
Hayat...
fısıltıları vardır,
bazen bildik,
bazen de ummadık,
ama kulaklarımızda hep çınlar,
ve alır bizi ta uzaklarda bir yere götürür,
sonra orada bırakır bizi,
ama terketmez,
çünkü tatlı bir rüzgardır O,
biraz su, biraz yeşillik vardır,
belki biraz da aşk,
ama söylenecek söz yoktur,
çünkü sadece fısıltılar vardır,
işte o yüzden sadece bizimdir,
işte o yüzden fısıltıdır....
ve gün gelir asırlarca susacak olan biz, sonsuzluk fısıltısına yeniliriz ve
hoşçakal deriz...
peki ya siz fısıltılar duyar mısınız ya da hayata fısıldar mısınız...
örneğin sabah fısıltıları ne kadar güzeldir,
işte benim duyduklarım....
ödevimi yapabildin mi der bir minik,sıra arkadaşına,
acaba akşama ne pişirsem der evin annesi,
şu otobüs ne zaman gelecek der durakta ki öğrenci,
bugün onunla konuşsam mı der bir aşık,
günaydın der şehrin tüm karmaşına rağmen köpeğini gezdiren amca,
annem ve babam çabucak eve dönsün der, camdan onları yolcu eden küçük,
bugün kaç müşteri gelecek acaba der dükkanını açan bakkal,
haftasonu eve kimleri çağırsam der çılgın genç,
haydi bir yeşil ışık daha der hızlı dolmuş şöförü,
5 numara az sonra kahveye gelecek der kocasını yolcu eden bayan,
bugün derste, ders yerine başka bir şey mi öğretsem der bir öğretmen,
çalar saat 5 dakika sonra çalsaydı ne olurdu der birileri,
simitlerim daha sicak bugun der simitçi,
ve işte yine 1 hafta başı diyorum ben,...
güzel 1 hafta hepinize...
kucak dolusu sevgiler...
Not: Fotoğraf Küçük Hikayeler'e aittir...
Bilmeyen ve bilmediğini bilen çocuktur, ona öğretin;
bilen ve bildiğini bilmeyen uykudadır, onu uyandırın;
Bilmeyen ve bilmediğini bilmeyen aptaldır, ondan sakının;
Bilen ve bildiğini bilen liderdir, onu takip edin.
Çin atasözü....
Not: Fotoğraf Küçük Hikayeler'e aittir...
Unutulmuş bir şarkı bu
Söylersem dinler misin?
Unutulmuş bir tango bu
Dans etsek hatırlar mısın?
Unutulmuş bir kadın bu
Göstersem tanır mısın?
Unutulmuş bir sevda bu
Anlatsam ağlar mısın?
Ayrıldığımız o sokağın başına
Bunca yıl sonra geri döndüm işte
Oysa beklemeden beni çekip gitmişsiniz
Bir demet leylak buldum kaldırım taşlarında
Biliyorum geç kaldım
Biliyorum geç kaldım
Bunca yıl avundum o sahte anılarla
Bunca zaman kaybettim hazin maceralarla
Biliyorum geç kaldım
Biliyorum geç kaldım
Biliyorum geç kaldım hayata
Ayak uyduruyorum şimdi
TANGO ADIMLARIYLA
Unutulmuş bir davet bu
Benimle katılır mısın?
Unutulmuş bir tango bu
Benimle adımlar mısın?
Yalnızda olsam şimdi
Dönmek yok artık bana
Gideceğim bir başıma
Sürçmeden ayaklarım
Biliyorum geç kaldım
Biliyorum geç kaldım
Murathan Mungan
bol müzikli ve güzel 1 hafta diliyorum...
kucak dolusu sevgiler...
Not: Fotoğraf Küçük Hikayeler'e aittir...
365 gündü yaşadığımız...
kahkahalar attık,
danslar ettik,
gözyaşlarımızı sildik,
notlar aldık,
kırmızı ışıkta geçip kendimize kızdık,
vitrindeki elbiseyi kendi üzerimizdeki gibi hayal ettik,
dondurma yedik,
bahar geldiğinde işte hayat dedik,
taksi şöförüne bağırdık,
yan komşumuzu merak ettik,
sokak kedisine günaydın dedik,
aşk kapımızı çaldı,
yeni küpeler aldık,
kırmızı ojeler sürdük,
arkadaşlarmızın bebekleri oldu,
hediyeler aldık,
sürprizler yaptık,
yeni yerler gördük,
yeni arkadaşlar tanıdık,
aynı sofrada O'nunla öylece sustuk,
sabahları erken kalkıp boş sokaklarda koştuk,
gece geç saatte araba kullandık,
radyoda çalan müzikle bağırarak şarkı söyledik,
yazın sicaktan kavrulduk,
kar yağmasını bekledik,
buzda yürürken aman dikkat dedik,
çocuklara gülümsedik,
salıncakta sallandık,
güneşi tuttuk,
balonları uçurduk,
karalamalar çizdik,
moda için parmak arası terlikler giydik,
kumdan kaleler yaptık,
havaalanlarında bavullarımızı bekledik,
otobüste yer kalmayınca bir sonrakine bilet aldık,
aile ile olunan zamanın değerini bir kez daha anladık,
eski albümlere baktık,
güzel müzikler dinledik,
aynada gülücükler denedik,
sicak çikolata içtik,
en güzel elbisemizin içine giremedik,
duvarımıza güzel 1 tablo astık,
sevdiklerimizi kayıp ettik,
bazen hüzünlendik,
sıkıldık,
yalnızlık bulutları ile dolaştık,
güzel yemekler yaptık,
yanlış anlaşıldık,
toplantıda cep telefonumuz çaldı,
sinema da önümüze uzun boylu biri oturdu,
sınavlara girdik,
bazen kopya çektik,
ayrılıklar yaşadık,
yanlış anlaşılmalar oldu,
internette saatlerce dolandık,
saçımızı boyadık,
havuza gittik,
sayısal oynadık,
ve 365. gün geldiğinde;
birer birer ışıklar yandı,
güzel elbiseler giyildi,
rimeller sürüldü,
yemekler yapıldı,
küçük hediye paketleri alındı,
son 1 kez aynaya bakıldı,
evden çıkıldı,
ziller çalındı,
kapılar açıldı,
sofralar kuruldu,
gülücükler atıldı,
yemekler yendi,
koca bir yıl konuşuldu,
müzikler açıldı,
eller kalktı,
göbekler atıldı,
arada büyük ikramiye için biletlere bakıldı,
köşede yılın son dedikodusu yapıldı,
saatlere bakıldı,
ve işte yeni bir yıl,
ışıklar kapandı,
perdeler açıldı,
gökyüzüne bakıldı,
havai fişikler patladı,
pata pata pattt pattt,
herkes sustu,
hayaller kuruldu,
acaba bir daha ki sene nerede olacağız denildi,
belki elinizde ki kadehten biraz daha içildi,
belki sevdiğinizin omzuna yaslanıldı,
belki sadece gülümsediniz ama işte bir 31 Ocak daha geçti,
sonra sabah kalktınız ve güzel 1 bayram olsun deyip hemen bu sefer de büyüklerimizi ziyaret ettik,
3 gün dinlendik, dergilere baktık, yeni cdler aldık, arkadaşlarımızı ziyaret ettik ve hep şunu diledik "İYİ BİR YIL OLSUN", evet gerçektende iyi bir yıl olsun tüm insanlar için...
bu arada yeni yılın ilk karı şu anda lapa lapa yağıyor....
kucak dolusu sevgiler...
Not: fotoğraf Küçük Hikayeler'e aittir...
|
