Küçük Hikayeler

Kutup Ayısı...

Karın üzerinde iki çift siyah göz ile sevimli sevimli sizlere bakarlar ve küçücükde olsa gülümsemenizi sağlayan işte kutup ayıları... benimde en sevdiğim hayvanlar arasındadır ve bugünkü hikayede onlar üzerine....pazartesi biraz canlanmak isteyen sadece biz değiliz, bakın onlar nasıl canlanacaklar;)
"hımmm daha uyanamadım, hem uyanmak isteyen de kim" diye kendi kendine söylenen kahramanımız "Kardan" şekerleme yapıyor..."birde daha fotoğraf çekimine gideceğim"...."hadi uyan bakalım Kardan" diye söze başlayan harika fotoğrafçımız Karen_French onu uyandırmaya çalışıyordu ama Kardan'ın buna sanıyorumki hiç niyeti yoktu [1.kare-poz] peki Karen bunu nasıl başardı dersiniz elinde kocaman bir balık ile...ve işte başlıyoruz çekime... "aa kocaman bir balık ne kadar güzel, benim içinmi bu" diye hemen yerinden fırlayan Kardan bir bakış atar Karena'a ve işte [2.kare-poz]...Karen bir yandan da elindeki balığı sallıyordur ve Kardan birden yerinden doğrulmak ister ama hemende balığı almaya giderse belki daha başka büyük balığı kaçırabilirim diye düşünür kafasını kaşıyarak veee [3.kare-poz]... birazda karın üzerinde poz versem der bizim şakacı Kardan'ımız ve önce sağa [4.kare-poz] ....ve tam o anda acaba Karen ordamı diye dönüp bakar ve [5.kare-poz].... evet orda der kendi kendine vay bee ben balığı çoktan hak ediyorum der [6.kare-poz]...
birden yana döner ama koca cüssesiyle dönmek öyle kolayda değildir hani [7.kare-poz]...
aa en sevdiğim pozu göstermem gerek der sağ bacak yana "sabah sporu yapıyorumda:)" veee [8.kare-poz]...
tam o sırada dönmek için doğrulduğunda Karen'a "peki balığı ne zaman alacağım" gibi bir bakış atar [9.kare-poz]... tamam bu kadar karda yeter bu kadar şaklabanlık der Kardan, biraz yemek yiyip yatmalıyım diye tekrar çalılıkların oraya doğru yönelir ve kendini büyük bir rahatlıkla atmaya hazırlanır [10.kare-poz]...
Karen elindeki balığı ve hatda bir tane de kocaman bir balık daha verir, çünkü Kardan bunu çoktan haketmiştir...
peki ya sizce:...
başka 1 hikayede görüşmek üzere...

HaftaSonu...

Bugün cuma ve sanıyorumki hafta sonu telaşlı bir koşuşturma içinde geçecek pek çoğumuz için, kimimiz evde dinlenip arkadaşlarımız ile sohbetler edeceğiz, kimimiz belkide evde sadece yatacağız tembellik yapacağız, ve belkide kimimiz değişik bir şeyler yapsak diye düşünecek... o zaman bence çıkın ve yağmurda dolaşın ya da seyehat edin.Bugün 2 kısa yolculuk var bizim için...
Yolculuğumuz bugün nereyemi..İngiltere'nin başkenti Londra'ya...22 Ocak'dan itibaren Royal Academy of Arts(Kraliyet Sanat Akademisi) tarafından düzenlenen "Türkler:Bin Yılın Yolculuğu 600-1600" sergisine...sergi 22Ocak - 12 Nisan tarihleri arasında gezilebilir hatda internet sitesine bile bakabilirsiniz www.turks.org.uk ...Sergide Selçuklu, Uygur ve Osmanlı dönemine ait yaklaşık 370 eser yer alıyor. Fatih Sultan Mehmet'in günlüğü, Mimar Sinan tarafından yapılan tahta oyma saray kapısı, elyazmaları, çiniler ve halılar gibi birbirinden değerli eserlerin bulunduğu galeriler bulunuyormuş ve bazı galerilerde fotoğraf çekimine izin verilmiyormuş...elbetde bu sergiyi düzenlemekte emeği geçen herkese bende burdan teşekkür ediyorum...Londra'ya gitme fırsatınız olursa bu tarihler arasında ziyaret edin bence...peki acaba türkiye'de olmaycakmı gibi bir sorunuz varsa elbetde İstanbul'a da gelecekmiş...işte bende o zaman gitmeyi düşünüyorum...
2. seyahatımızı ise yarın yayınlayacaktım ama çoğumuz cumartesi çalışmıyoruz ve sırf benim sitem içinde internete girmeyin dedim onuda bugun yazacağım, merak etmeyin o İstanbul'da:)....
en son gittiğim müzikal komedi ortaokul yıllarımdaydı, çünkü Ankara'da oturunca bu tür şeylerden genelde en son haberiniz oluyor:(gelince de hemen gidip tatlı 1 heyecanla bilet alıyorsunuz... nedense içinde müzik geçen her oyun beni etkiliyor...
bugun sizlere bahsedeğim "Mucizeler Komedisi" bence gidin görün ve bana da anlatın:))İstanbul'da Mustafa Kemal Kültür Merkezinde gösterimde....hayatın büyük ve küçük mucizeleri üzerine kurulu bir oyun olduğunu söylüyorlar... belki bu hafta sonu buna da gidebilirsiniz ne dersiniz...
iyi hafta sonları...
kucak dolusu sevgiler...

Büyülü Bilyeler

Renkler bizi nereye götürür acaba  diye düşünürken birden gözleri görmeyen bir arkadaşımın bana "maviyi ya da kırmızıyı anlatabilirmisin" deyişi aklıma geldi, anlatamazdım ki...sadece bugün yazdığım gibi hikayemde renkleri kullanabilirdim...işte başlıyoruz...
renkli küçük camlardı onlar, çocukluğumuzun misketleri ya da ne derseniz deyin, ama bilyelere daldınız, süperler değil mi...
birden aklınıza ahh keşke şu bilyeler ve çocukluk halim olsa der gibisiniz ...bana ilk bakışta, çocukken yazlıkda akşam üstleri denizden döndüğümde erkek arkadaşlarımın aralarında oynadıkları oyunu seyretmek için köşedeki kaldırımın kenarına yaslanışım ve acaba bu oyunda ne buluyorlar diye düşünmem geldi. Ama yıllar sonra anlıyorumki oynadıkları aslında sadece oyun değildi...
önce özenle dizilen,
sonra seçilen bilyeler,
ve ilk atış,
ardından camın büyüsüne kaptırılan bakışlar,
bilyelerin birbirine çarptığında "acaba ne olacak" diye çocukça tozu dumana katıp yanına koşmalar,
saniyeler geçtikten sonraki heyecan,
kimisi gülen kimiside belki sonraki atışta diyen çocuklardı...
şimdilerde çocuklar oynamıyorlar, çünkü oynayacak yerleri yok ya da onlar bilgisayar çocukları bizim gibi bilmezler misket oynamayı...
artık misket evlerimizde renkli vazolarımızın içinde güzel görünsün, dekoratif olsun diye duruyor belkide...
fotoğraf Lathy_Mckinty tarafından çekilmiş ama üzerinde biraz da oynama yapılmış ve ortaya bizleri değişik duygulara sürükleyen bu fotoğraf çıkmış...
ve en önemlisi siz neler düşündünüz ilk bakışta...haydi dokunun şu klavyenin tuşlarına ve yazın...
kucak dolusu sevgiler...
başka 1 hikayede görüşmek üzere...

Beklemek...

İşte yine yeni bir hafta başı...4 günlük bayram tailinden sonra şu anda belkide işe alışma turlarındayız ve bende sizlere bugün Maria Stenzel'in 1996 yılında New York'da çektiği bu fotoğrafa bakıp yazdığım küçük hikayemi paylaşmak istiyorum.)..

yalnızlığın damlaları içinde açtığımız hayat kapıları...
durupta baktığımız uzaklar...
ıslanmak için beklediğimiz yağmur
ve asla ağlamayan bulutlar...
dağların üzerine ağırdan inen sis
ve griye boyanan yeşillikler.
bu küçük balıkçı sığınağında fırtınanın dinmesini bekliyordum
hayat bazen belkide gerçekten beklemek mi diye soruyorum...
büyümeyi beklemek,aşkını beklemek, çocuğunu beklemek ve daha pek çok şeyi...
tahtalar bile gıcırdamıyordu şu anda, oysaki tahtadan yapılmış iskelelerde bile o ses bizi sinir ederdi çocukken...sanıyorum yağan yağmuru kabullenmişlerdi...
sonra birden sarılmak geliyor ama şu anda öyle yalnızımki yanımdaki ağaçtan yapılmış tutacağa sarılıyorum...
fırtına dinince yine o şehirdeki karmaşalı hayatıma geri döneceğimi, ve belkide bir daha asla böyle 1 manzara ve düşünce içinde olmayacağımı düşünüyorum...o yüzden gözlerimi, yüreğimi öylesine açıyorumki bu manzarayı kafamın içine kazımak istiyorum, ne zaman kendimi kötü hissetsem ya da yalnız kalsam işte şu "an" gelecek aklıma diyorum peki ya siz, siz ne diyorsunuz....
başka 1 hikayede görüşmek üzere....:)

Nice Bayramlara...

Daima gülsün yüzleriniz ve sevdikleriniz ile birlikte olun...ve herşeyden en önemlisi belki de sağlıklı olun...kucak dolusu sevgiler.... Bayramınız kutlu olsun...fotoğraf Leah_Patenaude'a ait çiçekler o kadar güzel görünüyorduki bende bayram için bu fotoğrafı koymaya karar verdim...

Bayram...Yardım....

Bayram yaklaşıyor ama ben eskiden bayramlarda şöyle yapardık ya da yapmazdık demiyeceğim neden bilmiyorum belki de dünya da bunca aç, çaresiz insan varken sadece onlara elimden geldiğince yardım etmek istiyorum ...bunun içinde siteme 2 tane link adresi ekleyeceğim bir tanesi www.kizilay.org.tr bir diğeri ve sonuncusu da uluslararası bir kuruluş olan unicef... www.unicef.org

Atlar ve Yol...

Kar çoktan durmuş fakat yolculuğumuz halan devam ediyordu...akşam oluyordu, ormana gece geliyordu ve ben hiç korkmuyordum çünkü şu andaki yolculuğumdan inanılmaz keyifliydim ve yalnız bu "anı" düşünüyordum...sadece atlar, arabacı ve ben vardık...ağaçlar üzerlerinde taşıdıkları kardan artık yorulmuş ve dallarını yere doğru bırakıyorlardı...ormanın içinden geçerken sadece soğuğun sesi ve atların çıngırakları duyuluyordu....bense arabanın içinde kızarmış yanaklarım, üşümemek için ellerimi altına soktuğum battaniyeye iyice sarılmış ve ayaklarımda duran ısıtılmış tuğlaların soğumaması için kendi kendime söyleniyordum ama yolculuğumun asla bitmesini de istemiyordum... atlar bile biliyordu nereye gideceklerini,arabacı da başını önüne eğmiş, elindeki kırbacı ile selamlıyordu karlı ormanı...sanıyorumki ormanın şu anda iki rengi vardı beyaz ve siyah aaa evet birde bizim renklerimiz...durup biraz yürümek de istiyordum, zaman daha yavaş geçsin diye ama bu kadar keyifleneceğimi sanmıyorum, bazen insan o "andan" daha fazlasını da istememeli diye düşünüyorum....peki bu atlar beni nereye götürüyorlardı ya da siz nereye gitmek istersiniz bu atlarla....
haydi çekinmeden yazın, düşünün söyleyin tek cümle olsa bile...:)

başka 1 hikayede görüşmek üzere...:)

Haydi Sinemaya

Merhaba hepinize...bu hafta sinemalarda gerçektende harika filmler gösterimde(bence:D) hem animasyon hemde duygusal filmler ağırlıkta...ben bu hafta sizler ile 3 filmi paylaşmak istiyorum...bunlardan ilki belki de bu akşam gideceğim "The Incredibles"(İnanılmaz Aile) filmi. Ama filmlerin konusunu sizlere anlatmayacağım çünkü o zaman tadının kaçtığına inanıyorum;) fakat animasyonlar ve seslendirenler olarak güzel bir ekip ile çalışılmış nede olsa Walt Disney üretimi...hem çocukların hemde çizgi film sevenler için güzel vakit geçirileceğine inanıyorum...filmin internet sitesi: İncredibles

2. filmimiz ise "Polar Express" (Kutup Ekspresi) animasyon ile birlikte kişilerinde olduğu bu görsellik yine bizlere ve çocuklara keyifli dakikalar geçirecek gibi ...filme gitmek istemem deki en önemli sebep karlı bir günde buharlı bir tren ile yolculuk yapmanın ne kadar keyifli olacağıdır... filmden daha fazla bilgi almak isterseniz internet sitesi: Polar Express

ve diğer filmimiz Şener Şen ve Yavuz Turgul'un 1996 "Eşkıya"'dan sonraki diğer denemeleri ve elbetde hem konu hem çekim hemde kendi sinemamız olduğu için ve duygusallığın önde olacağı bir film olan "Gönül Yarası"....peki ya internet sitesi...işte bende acaba varmı derken birden karşıma iyi hazırlanmış bir site buldum Gonul Yarası 'na şimdi daha da çok gitmek istedim...belkide biraz duygulanma zamanıdır ne dersiniz...

bende bugünü şöyle kapatacağım...biletlerimizde yazan yazıyla "iyi seyirler..."
kucak dolusu sevgiler...:)

Yann Tiersen-Amélie

Ellerimizi uzatıpda ulaşmak istediğimiz nokta neresidir, kime kucak açmaktır, karşımızda duran hayatımıza mı yoksa geri de kalan geçmişimize mi...bu cümleleri Yann Tiersen'in - "C etait ici" albümünü dinlerken hemen kağıda yazdım ve albümü size de tavsiye etmek istiyorum...Yann Tiersen kim derseniz, eğer "Amélie" filmini izleyip filmdeki müzikleri dinlediyseniz işte o güzel müzikleri besteleyen kişidir...Yann Tiersen keman, piyano, gitar ve değişik müzik aletlerini kullanarak bizlere harika dinletiler sunuyor...tavsiye ederim;) Yann Tiersen'in hem film müzikleri, hemde albümleri var...kucak dolusu sevgiler:)
Film Müzikleri
* Qui Plume la Lune?
* Alice et Martin
* La Vie Revee des Anges
* Amélie
* Good Bye, Lenin! 
Albümleri:
* La Valse des Monstres
* Le Phare
* Rue des Cascades
* Tout Est Calme
* Black Session
* L'Absente

Küçük Yuvarlaklar

Dışarıda buz gibi bir hava ve arabanın camından bile içimizi ısıtan birde güneş var...
belki de bu ülkenin en güzel yönlerinden biri de bu bilemiyorum....bugün sizlerle paylaşmak istediğim hani bazen karşımızdaki birini sevindirmek isteriz ve o an hediye almaya vaktimiz bile yoktur,fakat illada kendimizden bir şeyler vermek isteriz, işte bende haftasonu evde otururken birden aklıma kağıtlardan bir kart yapmak geldi...
popup ekranından açılan resmi mouse ile sağ tıklayıp print deyip renkli printer(yazıcı)dan 2 tane çıktısını alıp arka arkaya bir başka deyişle şekiller üstüste gelecek şekilde yapıştırdıktan sonra(merak etmeyin A4 kagıdına gore ayarladım;), sadece yuvarlaklar kalacak şekilde kestikten sonra (en önemli nokta yuvarlakların birleştiği yerleri kesmeyiniz:) yuvarlakları birleşim yerlerinden katlayabilirsiniz ve herbir yuvarlaga ya da iç dış şeklinde giderek bu kartı vermek istediğiniz kişiye ait notlar,sevgi sözcükleri yazarak onu sevindirebilirsiniz...
kucak dolusu sevgiler.:))
not:burda 2 tane cıktı almakta ve sonrada bu cıktıları ustuste yapıstırmaktakı amac arkalarınında  aynı renkte olmasıdır...;)

Küçük Kız...

Hepinize kucak dolusu merhaba:) işte yine bir pazartesi ve biliyorum ki ilk iş gününe alışmak çok zor... bugün sizlerle paylaşmak istediğim fotoğrafın kaynağını bilmiyorum ama hemen bu fotoğraf ile ilgili küçükde olsa bir konuşma yazdım ve sizlerle paylaşmak istiyorum bakalım beğenecekmisiniz...hatda siz bile ekleme yapabilirsiniz;)

Antartikaya yakın olan bölgelerde özellikle Avustralya'nın alt şehirlerinde belirli zamanlarda Pengeuenler ile ilgili harika gösteriler yapılır, eğer yolunuz bir gün oraya düşerse mutlaka izleyin...işte bu gösterilerin birinde en önde oturan ailenin küçük kızı birden şaşkınlık ile bir kahkaha atar, "hey sende nerden çıktın" demişti minik kız yanındaki penguene... penguen "seni korkutmak istemedim" ama dedi...kız ellerini kavuşturdu ve içten bir kahkaha ile gülümseyerek "korkmadımki" dedi...
penguen "peki beğendinmi gösterimizi" dedi küçük kıza...küçük kız biraz şaşkınlık biraz da heyecan içinde "beğendim ama sana dokunabilirmiyim" dedi...penguen birden kanatlarını her iki yana açtı ve "küçük bir kıza hayır diyemem" dedi gülümseyerek...küçük kız elini uzattı ve penguenin kafasını okşadı ...işte tam bu sırada bizim harika fotoğrafçımızda eline makineyi alıp bu harika kareyi çekti...
fotograf ondan, hikaye benden....

Amalia Rodrigues

Hepinize merhabalar bugün cuma ve haftasonu geldi bile, belki kimimiz için bu hafta çabuk geçti belkide çok yavaş....
sizlere bugün portekiz müziğinden bir albüm  tanıtmak istiyorum... bu müziği akşam yemeğe gelen arkadaşlarınız ile sohbet ederken bile dinleyebilirsiniz;)  eğer hafta sonu kitapçılara ,müzik evlerine ya da mp3 satan yerlere uğrarsanız ve bu albümü dinleme ya da inceleme fırsatınız olursa tavsiye ederim;) Amalia Rodrigues'ın 3 tane albümünü bulabilirsiniz...

Art of Amalia

Com Que Voz

Queen of the Fado

Oyun...

Rüzgar yerdeki sararmış yaprakları savuruyordu, kimisi yüzünü göstermezken, kimiside birbirine göz kırpıyordu  sanki birbirleriyle bir oyun oynuyorlardı....

peki ya ağaçlardaki yapraklar... onlarda dallarda kalabilmek için sıkıca tutunuyorlar mıydı acaba, tıpkı kimi insanların yaşamlarına sıkıca bağlanmaları  gibi ...belkide hayata kısa bir süre sonra elveda diyeceklerini bilmemelerine rağmen ....

hem ağaçlardaki yapraklarda oyuna katılmak istiyorlardı, çünkü ormanda artık bir oyun oynanıyordu ismi daha belli olmasada...güneş ağaçların arasından süzülerek yere doğru iniyordu...peki ama ya rüzgar, o da  bulutları çağırıyordu ve güneşin dansına

engel oluyordu, güneş aslında yansımaları ile yapraklara ışık oyunları yapıyordu....ve birden ormanın kıyısındaki küçük su birikintisinden "beni de alın oyuna" diye bir ses

geldi ,önce kimse aldırmadı bu sese ama sonra ses öyle bir istekle bağırdıki....önce yapraklar “seni oyuna nasıl alabiliriz" dediler, sonra güneş “ben zaten seninle oyun oynuyorum ama senin bundan haberin bile yok” dedi...“ben sana kimseye vermediğim ışık oyunlarını ve rüzgarda sana esinti ile su üzerinde yansımalardan oluşan bir gösteri sunuyor,

ama sen hep bizlere baktığın için hiç kendini göremiyorsun”...

tıpkı biz insanlar gibi ...

yakınımızdakinin değerini ancak ya başkaları söylediğinde ya da

onu kaybettiğimizde anlıyoruz ...

oyunun ismi aşktı...

dalların birbirleriyle olan aşkı,

güneşin rüzgar ile olan aşkı,

suyun kendi ile olan aşkı,

ve benim aşkım...

yine görüşmek üzere...

sevgiler....

Çikolatalı Tatlılar ve Pastalar (Chocolate Dessrts)

merhaba bugün sizlerle yemek ile ilgili bir kitabı tanıtmak istiyorum....haftasonu kitapçıda gezinirken rastladım "Çikolatalı Tatlılar ve Pastalar (Chocolate Desserts) " kitabı Remzi Kitabevi tarafından yayınlanıyor ve çevirmen de Esin Karakurt , incelenemenizi öneririm;)

bu arada sizlerle başka bir bilgiyide paylaşmak istedim;) bayanlar olarak alışverişe meraklıyız evet ama , lütfen ihtiyacımız olan giysileri alalım ve

sizlere şu haberi de vereyim dedim meşhur zara ve mango indirimleri başlamış...   

Beyaz İpek Gibi Yağdı Kar

merhabalar...bugün sizlerle Ataol Behramoğlu'nun bir şiirini ve Patrick Di Fruscia 'nın fotoğrafını paylaşmak istedim...

Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Düşmanlarımız dışında
Düşmanlarımız çünkü
Sevgiyi yok ettikleri için
Düşmanlarımız oldular-
Beyaz, ipek gibi yagdi kar
Bir kız kardan hafif yüreğiyle
Geçip gitti güvercinleri anımsatarak.
Uzaktaki şehir
Uykuya dalmıştır şimdi.
Düşündüm bir bir
Kardeşlerimin ne yaptıklarını
Nihat
Uyumuyor olmali.
_Nefis bir şarkı
Söylüyor yandaki odada bir kız
Bir Rus
Halk şarkısı.
Ve şimdi koroyla
Başladılar.
Nihat düşünüyordur
Karanlıkta.
_Sanırım Bir saatten sonra
Hapishanede
Dişardan söndürüyorlar ışıkları-
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kelebek adımlarıyla
Geçip gitti karın üzerinden.
İnsanlar kendi şarkılarını
Kendi hayallerini taşıyorlar.
Çağdaş şarkılar
Gerekli onlara
Hem hayatlarının
Derinliklerinden söz eden
Gerçekleştirilmiş
Gerçekleştirilmemiş duygularından,
Hem
Kavgayı ateşleyen
Somut
Anlaşılır
Akıllı şarkılar.
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Acılarla dolu bu dünyaya.
İnsafsızlık
Vahşet
Hala güçlü
Ve hala iktidarda.
İnsanlar
Ölüyorlar.
Gepgenç
Simsicak
Ölüyorlar
Sanki
Ölüyorlar gibi.
Bir yandan sürüp gidiyor-
Hayat;
Bir yanda tel örgüler
Parmaklıklar.
Beyaz, ipek gibi yagdı kar
Yağdı kirpiklerine bir kızın
Yağdı mavi bir nehre
Saçlarıma yağdı
Otobüslere
Ağaçlara
Evlere.
İçimden
Okşadım onu.
Okşadım içimden
Kelebek adımlarını
Yanımdan geçen kızın.
Herhangi bir kız
Hayalleri olan.
İstedim ki
Daha güzel
Olsun şu dünya.
İstedim ki
Beyaz
İpek gibi yağan karın altında
Bitsin artik
Bu sürüp giden alçaklıklar.
Bir bebek
Ölüm tehdidi altında yaşamasın
Beşiğinde.
Ve paramparça olmasın
Simsicak
Capcanlı
Yaşayıp giderken insanlar.
Bırakın beyaz
İpek gibi yağan karın altında
Hayallerimiz olsun.
Yaşayalım
Özgür
Güzel
Düsünceli.
Anlatalım
Düşündüklerimizi birbirimize.
Sevinç egemen olsun her yerde
İnsanca
Bir kaygı.
Beyaz, ipek gibi yağdı kar.
Yağsın
Dünya daha güzel olacak
İnanıyorum buna.
Bir insan kalbinin güzelliğine
Çocukluğuna
Sonsuz cesaretine, olanaklılığına
İnandığım kadar

1 Ocak 2005

    yeni yıl hoşgeldin... belki de pek çoğumuz bugünü uyuyarak geçiriyoruz, peki ya diğerleri... bizlere sağlık, mutluluk getir, çaresiz olanlara, çocuklarını kaybetmiş olan annelere yardım et yeni sağlıklı mutlu bebekler ver, aç olan insanlara, çaresiz olan hastalıklara umut ve çare bul, ve yılın son günlerinde yaşanan Asya'daki depremdeki insanların acılarını biraz olsun dindir yeni yıl  .. işte bu mumlardan biride sizler için...
umarım dilekleriniz gerçekleşir...haydi bir mum da siz yakın...