Beklemek...

İşte yine yeni bir hafta başı...4 günlük bayram tailinden sonra şu anda belkide işe alışma turlarındayız ve bende sizlere bugün Maria Stenzel'in 1996 yılında New York'da çektiği bu fotoğrafa bakıp yazdığım küçük hikayemi paylaşmak istiyorum.)..

yalnızlığın damlaları içinde açtığımız hayat kapıları...
durupta baktığımız uzaklar...
ıslanmak için beklediğimiz yağmur
ve asla ağlamayan bulutlar...
dağların üzerine ağırdan inen sis
ve griye boyanan yeşillikler.
bu küçük balıkçı sığınağında fırtınanın dinmesini bekliyordum
hayat bazen belkide gerçekten beklemek mi diye soruyorum...
büyümeyi beklemek,aşkını beklemek, çocuğunu beklemek ve daha pek çok şeyi...
tahtalar bile gıcırdamıyordu şu anda, oysaki tahtadan yapılmış iskelelerde bile o ses bizi sinir ederdi çocukken...sanıyorum yağan yağmuru kabullenmişlerdi...
sonra birden sarılmak geliyor ama şu anda öyle yalnızımki yanımdaki ağaçtan yapılmış tutacağa sarılıyorum...
fırtına dinince yine o şehirdeki karmaşalı hayatıma geri döneceğimi, ve belkide bir daha asla böyle 1 manzara ve düşünce içinde olmayacağımı düşünüyorum...o yüzden gözlerimi, yüreğimi öylesine açıyorumki bu manzarayı kafamın içine kazımak istiyorum, ne zaman kendimi kötü hissetsem ya da yalnız kalsam işte şu "an" gelecek aklıma diyorum peki ya siz, siz ne diyorsunuz....
başka 1 hikayede görüşmek üzere....:)

Comments

[piskuwit]

Hikayelerin gerçekten çok güzel.Daha fazla ne yazılır bilemiyorum ama senin yazdıklarını her okuduğumda ne kadar şanslı bir insan olduğumu yeniden hatırlıyorum.Çok ss:)

[MehmetNuriTUNCEL]

Sitenizi yeni izlemeye başladım. Okunurluğu daha güzelleştirmek için: da ve ki'leri (durupta, açıyorumki, 1) ayrı ve doğru yazınız. Sonra diyorlar ki: yemek/yiyecek hakkında yazanların hem de bayanların blogları mı, hıh?!

[zyn₪p]

Mehmet Bey merhaba:)
söyeldiklerinizde çok haklısınız sizden önce böyle bir eleştri daha gelmişti ve bu yazdığım ilk hikayelerden biriydi ve artık daha dikkat ediyorum...;)
ve "bayanların blogları hıh?!" demekle neyi kast ettiniz açıkçası anlamadım:))